Σκιές....

Σκιές....
Είναι οι σκιές μου.
Σιμώνουν το σώμα μου
και μουδιάζουν την ψυχή μου
Απλώνονται μαύρες κι αράχνινες,
χωρίς έλεος γύρω μου.
Σαν το τέλος του γκρεμού.
Χωρίς μπροστά, δίχως πίσω...
Κι εγώ δεν έχω φτερά να πετάξω.

Πόσο την φοβάμαι αυτή την μαύρη σκιά
που παριστάνει το σώμα μου...
Που ορίζει την ύπαρξη την ζωή μου,
αλλά δεν κρατά στην αγκαλιά της
την ψυχή μου!