Έχει απόψε ένα φεγγάρι...

Έχει απόψε ένα φεγγάρι,
ολόγιομο, σε φοντο βιολετί,
π´ αφηνει ενα δρομο απο χρυσάφι, 
να τρεξω, να τ αρπαξω,  πριν χαθει...

Απεναντι μου ειναι,  το κοιταζω,
και σκεφτομαι καρδουλα μου και συ,
εκει, πισω απ τους ίσκιους θα το ψαχνεις,
στα ματια σου τα γκριζα να χαθεί.....

Τα δεντρα τα ψηλα που σου το κρυβουν,

τ αγερι θα λυγισει να το δεις, 

ζωούλα μου, θα 'ρθει να σε φωτισει

μ'  ασημι και χρυσαφι θα λουστεις!

Το δρομο που χαραζει ως τ αστερια

Μπορείς, θα καταφερεις να διαβεις,

κρατησου, κοιταξε το, μη δειλιασεις

κι ορθή ξανά, το ξέρω, θα σταθεις!