Μέρες και νύχτες της ζωής...

Οι μέρες της ζωής μας πώς περνούν,
οι νύχτες μας οι άδειες, δες πώς φεύγουν...

Νεράκι λες και είναι μιας βροχής,

που οι χούφτες μας ανέλπιδα μαζεύουν

****

Της μνήμης μου χιλιάδες τα ντουλάπια

γεμάτα με συρτάρια και κουτιά

με λόγια με σκηνές και με σημάδια

που τα 'σμπρωξα και τα 'κρυψα καλά.

****

Ειναι στιγμές που κλαίω, όταν θυμάμαι

και άλλες που θυμώνω σιωπηλά

φορές που ουρλιάζω και τα σπάω,

που νοιώθω την οργή , σαν την φωτιά!

Να χάνεται να αναβει και να λειώνει

το άσπρο το κερί που με μετρά.

*****

Κοιτάω τους ανθρώπους που περνάνε

Ατέλειωτοι, ανόμοιοι,πολλοί...

Να νοιώθουν την ζωή τους να ΄ναι Χρόνος

και όχι μια αδιάφορη, αναίτια στιγμή!

****

Της Πύρας πεταμένα λιθαράκια,

του Δευκαλίωνα μακρύτερες ριψιές...

Γεννιούνται και πεθαίνουν, βοτσαλάκια

ή βράχοι μες΄ σε γκρίζες αμμουδιές.