Η αυτοΘέλητη Έξοδος...

Φοβάμαι λιγάκι. Το ταξίδι θα ‘ναι μακρύ.

Ο Φόβος είναι σαν μια λίμνη.
Ένα δάκρυ μπορεί να ταράξει τα νερά της,

ένα βούρλο να τρυπήσει την πανοπλία της,

ένα κρόασμα να χαλάσει την σιωπή της,

ένα πουλί να σκοτώσει την ζωή της,
μια βάρκα να ξεπεράσει
την απεραντοσύνη της …

Ο Φόβος με κατακλύζει.
Ο Φόβος με κοιτάει...
Είναι ο καθρέφτης του εαυτού μου.
Ο ίδιος που θέλει, αυτός που δεν θέλει.
Δεν ξέρω αν αξίζει να περάσω απέναντι.
Εθελουσίως....Αυτοθέλητα….

Η βάρκα που θα με ταξιδέψει,
θα διασχίσει την Αχερουσία.
Για μένα ο Ορφέας είναι απέναντι
και δεν θα χρειαστεί να κοιτάξει πίσω του,

για να με χάσει.

Αρκεί να κοιτάζει μπροστά,
κατευθείαν, στα μάτια μου!
Δεν ξέρω αλήθεια!
Ο Ορφέας μου αξίζει το ταξίδι
και τον φόβο που γεννά;

Στην όχθη της λίμνης
θα αφήσω την ζωή μου...

Και την ψυχή μου
Κι ο Ορφέας μου μπορεί να μην θέλει
να γυρίσω πίσω...

Ένας Φόβος μάταιος,
ένα Ταξίδι μάταιο.....